Έτσι λοιπόν με ένα "Εν" και ένα "Αν" η ηλικία λαμβάνει μία άλλη μορφή σε δύο σύνθετες λέξεις με διαφορετική σημασία. Για αυτή τη διαφορετική σημασία θα σας αναφέρω κάποιες επισημάνσεις που μερικές φορές είναι το κλειδί σε περίπλοκες κλειδαριές του μυαλού και των τρόπων σκέψεων του καθενός και της καθεμίας μας. Πιο συγκεκριμένα ένα παιδί αυτό που θα σκεφτεί - θα επιλέξει - και θα θελήσει να κάνει, θα πρέπει πρώτα να φιλτραριστεί από τον/την κηδεμόνα του και μετ' έπειτα από κοινού να αποφασίσουν αν θα γίνει εφικτό να πραγματοποιηθεί. Ένας όμως κηδεμόνας - ενήλικας έχει την επιλογή να αποφασίζει και να φιλτράρει μόνος του κάποιες αποφάσεις για τον/την ιδιο/α. Αυτή η αρκετά σημαντική διαφορά είναι πολύ βασική και σημαντική να την κατανοήσουν πολλοί ενήλικοι άνθρωποι. Είναι ωφέλιμο, τις περισσότερες φορές που χρειάζεται να αναλάβουμε κάποιες πρωτόγνωρες ευθύνες και να πρέπει να πάρουμε πρωτοβουλίες και αποφάσεις για εμάς, να προσπαθούμε να μάθουμε να διαχειριζόμαστε πρώτα τους εαυτούς μας τις αντοχές μας τα θέλω μας και στην συνέχεια να προχωράμε σε αυτό που επιδιώκουμε και που θέλουμε να κάνουμε για εμάς και όχι σε αυτό που πρέπει για τους τρίτους. Δηλαδή, έρχεστε σε καθημερινή βάση αντιμέτωποι με προκλήσεις του τύπου η τάδε φίλη ή φίλος πήρε αυτό το προϊόν πολύ οικονομικό και πάρα πολύ καλό από το τάδε κατάστημα ή σελίδα στο διαδίκτυο ή πήγε σε κάποιον προορισμό που κι εμείς χρόνια θέλουμε να πάμε και που δεν έχουμε πάει ακόμα, κι αρχίζει ο μηχανισμός σκέψης να δουλεύει με έντονους ρυθμούς και να διερευνάτε είτε με τον έναν είτε με τον άλλον τρόπο πώς θα μπορούσατε κι εσεις να κάνετε κάτι ανάλογο. Και μπαίνετε σε αυτό το μηχανισμό σκέψης και σύγκρισης γιατί εσείς τον επιλέγετε, ενώ κάλλιστα θα μπουρούσατε να αναλογιστείτε πόσα διαφορετικά πράγματα πολύτιμα έχετε καταφέρει να δημιουργήσετε στη ζωή σας μόνοι σας και απλά μπλοκάρετε και κλειδώνετε το μυαλό σας σε μια "απλή" και διαφορετική στιμγή. Κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός και κάθε μυαλό επίσης, αρκεί να το δουλεύουμε και να μην το παρατάμε, γιατί ότι αφήνουμε μας αφήνει κι αυτό... Σε ένα επόμενο βήμα θα ήθελα να επισημάνω στους ενήλικες ότι επειδή φιλτράρουμε και συζητάμε περισσότερο τις σκέψεις και τα θέλω των ανηλίκων, δεν σημαίνει πως Δεν χρειάζεται και τις δικές μας επιλογές να τις φιλτράρουμε με την ίδια βάση και ίσως και με περισσότερη έμφαση πολλές φορές, γιατί πραγματικά τις περισσότερες φορές οι ενήλικοι είναι εκείνοι που θα πρέπει να φιλτράρουν και να ακωνίζουν τον τρόπο σκέψης και συμπεριφοράς τους ώστε το κάθε παιδί μετά να αποκτά τις βάσεις και το ρυθμό μιας ομαλής διαδικασίας σκέψης και επιμόρφωσης σε κάθε τομέα της ζωής του. Για να γίνω ίσως πιο κατανοητή, κάθε ανήλικος/η θέλει να δει το δρόμο που θα του δείξει ο ενήλικος/η, και κάθε ενήλικος/η πρέπει να βρει τον τρόπο με τον οποίο θέλει να βοηθήσει το παιδί του, το ανήψι του, το ξαδερφάκι του, το αδερφάκι του κ.ο.κ. Αν επιθυμείτε να βοηθήσετε και εσάς αλλά και τα παιδιά σας με τα οποία έχετε την όποια οικογενειακή και μη σχέση είναι στο χέρι σας να προσπαθήσετε διότι ο άνθρωπος δεν σταματά ποτέ να δημιουργείται και να εξελίσεται αν πραγματικά το θέλει. Προσπαθείστε να αγαπήσετε αυτό που είστε και να κάνετε το βήμα να το εξελίσετε στο βαθμό που θα αποτελέσει αρωγή για το παιδί σας!
Με εκτίμηση
Άννα Χαλκιά
